In het hart van het Circuit of the Americas, waar het gebrul van Formule 1-motoren zich vermengt met de ontembare geest van de autosport, pleegde Franco Colapinto een daad die de loop van zijn jonge carrière zou kunnen veranderen.
De 22-jarige Argentijnse coureur, geïntegreerd in het Alpine-team sinds hij halverwege het seizoen Jack Doohan verving, besloot tijdens de Grand Prix van de Verenigde Staten de instructies van de pitmuur te negeren. Met een gedurfde zet haalde hij teamgenoot Pierre Gasly in de laatste ronden in, waarbij hij snelheid boven gehoorzaamheid stelde.
Deze rebellie, geboren uit de druk om hun positie te verdedigen tegen de snelle Gabriel Bortoleto van Sauber, heeft alarm geslagen bij het Franse team. Met nog maar vijf races te gaan in het seizoen 2025, bevindt Colapinto zich op een kruispunt: zal dit de vonk zijn die zijn talent voedt of de fout die hem uit de paddock verdrijft? Wat een simpele inhaalactie op het circuit lijkt, onthult diepere lagen van interne spanning, mislukte strategieën en de hevige concurrentie om een plekje in de autosportelite.
De Grand Prix van de Verenigde Staten, die onder onvoorspelbare omstandigheden werd verreden met harde banden die niet bevorderlijk waren voor de snelheid, stelde de grenzen van Alpine op de proef. Het team, dat moeite had om zich aan te passen aan het circuit van Texas, koos voor conservatief brandstofbeheer en stabiele posities. Beide coureurs, Colapinto en Gasly, reden achteraan in het peloton, respectievelijk op de 17e en 18e plaats, met de Fransman voorop. De radio kraakte met duidelijke bevelen: positie behouden om onnodige risico’s te vermijden, vooral nu de raceleiders dichtbij op de loer liggen en de resterende ronden tot op de millimeter worden geteld.
Colapinto, die Bortoleto’s hete adem in zijn nek voelde, zag echter een kans. “We hadden veel meer snelheid dan Pierre in de laatste stint, en Bortoleto zat heel dichtbij en viel heel hard aan”, legde de Argentijn na de race uit, zijn stem nog steeds geladen met adrenaline. “Hij was veel sneller dan wij en hij vertraagde mij door de snelheid waarmee Pierre reed. Ik denk dat het voor de situatie het beste was om mij op voorsprong te zetten.”
Deze pass, die in de eerste bocht met nog drie ronden te gaan met precisie werd uitgevoerd, brak niet alleen het teamprotocol, maar onderstreepte ook de scheuren in de interne dynamiek van Alpine. De Williams-coureur, die op Monza debuteerde met een onmiddellijke impact maar te maken kreeg met een auto die moeilijk te temmen is, betoogde zijn beslissing als een daad van collectief overleven.
“We hebben dit jaar vaak van positie gewisseld en ze hebben ons ook op andere circuits laten racen”, voegde Colapinto eraan toe, zijn instinct verdedigend. “Hier, voor dit evenement, hebben ze mij heel hard aangevallen. Het was waarschijnlijk het beste om mij vooraan te hebben, anders zouden ze ons allebei passeren.” Zijn woorden stralen een mix van rechtvaardiging en passie uit en herinneren ons eraan dat in de F1, waar elke tiende van een seconde telt, de regels soms botsen met de rauwe realiteit van het circuit. Maar in een sport waar discipline net zo gewaardeerd wordt als snelheid, is deze verklaring misschien niet voldoende om zijn bazen tevreden te stellen.
Alpine’s reactie was onmiddellijk. Steve Nielsen, de algemeen directeur van het team, gaf na de race een verklaring af die weinig ruimte liet voor dubbelzinnigheid. “Vandaag moesten we, net als veel andere teams, onze strategie aanpassen op basis van de omstandigheden en wat we op de baan zagen met de harde band, wat geen gunstige band leek voor de race”, aldus Nielsen resoluut. “We hebben de coureurs geïnstrueerd om hun positie te behouden, omdat we de brandstof in beide auto’s en de aanvullende variabele van de resterende ronden beheerden met de leiders in de buurt.
Als team zijn alle instructies die door de pitmuur worden gegeven definitief en vandaag de dag zijn we teleurgesteld dat ze niet zijn opgevolgd, dus het is iets dat we intern zullen bekijken en afhandelen.” Deze woorden van Nielsen, een veteraan in de wereld van de F1 met jarenlange ervaring op het circuit, benadrukken de ernst van het incident. Het is niet alleen een kwestie van verloren posities – Alpine scoorde geen punten in Austin – maar van een aangetast vertrouwen. wateren, met een auto die Colapinto zelf omschrijft als “momenteel erg moeilijk om te besturen”, kan elk scheurtje zich snel verspreiden.
De race in Austin, met zijn uitdagende lay-out die technische bochten en snelle rechte stukken combineert, is altijd een thermometer geweest voor opkomende coureurs. Colapinto, geboren in Buenos Aires en bijgenaamd de ‘Stier’ vanwege zijn vasthoudendheid, arriveerde in de F1 met het gewicht van de Argentijnse verwachtingen op zijn schouders. Zijn geweldige debuut in Italië leverde hem lof op, maar sindsdien is de puntendroogte meedogenloos.
Deze GP van de Verenigde Staten, onderdeel van een Amerikaans triplet dat Mexico en Brazilië omvat, bood een kans om te schitteren in een belangrijke markt voor de F1. In plaats daarvan werd het een brute herinnering aan de druk waarmee rookies worden geconfronteerd. De strategie van Alpine, gericht op overleven in plaats van aanvallen, weerspiegelde de beperkingen van de A525, een eenzitter die zelfs veteranen als Gasly heeft gefrustreerd. Colapinto, gemotiveerd en zich bewust van zijn precaire positie, besloot het risico te nemen. ‘Ik ben gemotiveerd’, hield hij vol. “We weten dat de auto moeilijk te besturen is en dat is op dit moment erg moeilijk.” Maar motivatie alleen is niet genoeg als het team voorrang geeft aan cohesie boven individualisme.
Nu het stof uit Austin nog steeds is neergedaald, borrelen de speculaties over de toekomst van Colapinto in de pits. Slechts vijf Grand Prix scheiden de Argentijn van de winterstop, en zijn stoel hangt aan een zijden draadje. Geruchten wijzen op Paul Aron, de getalenteerde Est van de Alpine-academie, als mogelijke vervanger als Colapinto er niet in slaagt zijn puntloze streak te doorbreken.
Deze interne herziening zou kunnen leiden tot disciplinaire sancties, van boetes tot onmiddellijke vervanging, waardoor niet alleen de opstelling voor Mexico verandert, maar ook de balans van het team richting 2026. In een paddock waar nieuws sneller de ronde doet dan auto’s, roept dit incident echo’s op van controverses uit het verleden, zoals gevechten tussen teamgenoten bij Red Bull of McLaren, waar een moment van ongehoorzaamheid hele races definieert. Kan Colapinto deze teleurstelling omzetten in een les, waaruit blijkt dat zijn instincten een troef zijn en geen last? De F1, met zijn mix van precieze techniek en menselijk drama, heeft altijd onverwachte wendingen in petto.
Terwijl Alpine de klap verwerkt, kijkt de autosportwereld nauwlettend toe. Colapinto vertegenwoordigt met zijn jeugd en innerlijk vuur de belofte van een nieuwe Latijnse generatie in de Formule 1.
Zijn verzet tegen bevelen was geen bevlieging, maar een strijdkreet tegen de opgelegde beperkingen. Zoals Nielsen opmerkte, zijn teaminstructies heilig, maar volgens Colapinto is overleven op het circuit alles.
Deze spanning tussen loyaliteit en ambitie zou de katalysator kunnen zijn voor radicale verandering bij Alpine, een team dat wanhopig probeert hogerop te komen in het constructeurskampioenschap. Voor fans, vooral in Zuid-Amerika, waar Colapinto een opkomend idool is, voegt dit hoofdstuk een vleugje intriges toe aan een seizoen dat al vol verrassingen zit. De Grand Prix van Mexico, die voor de deur staat, zou aanwijzingen kunnen bieden over het eindoordeel. In de F1, waar helden worden gesmeed in het vuur van de controverse, heeft Franco Colapinto zojuist een vlam aangestoken waarvan niemand weet of deze hem zal verteren of verheffen.
